Het elektrochloreringspakket is ontworpen om natriumhypochloriet te produceren uit zeewater.

Een zeewaterboosterpomp zorgt ervoor dat het zeewater een bepaalde snelheid en druk krijgt om de generator aan te drijven en vervolgens naar ontgassingstanks te stromen nadat het geëlektrolyseerd is.

Er worden automatische filters gebruikt om ervoor te zorgen dat het zeewater dat naar de cellen wordt getransporteerd, alleen deeltjes bevat die kleiner zijn dan 500 micron.

Na elektrolyse wordt de oplossing naar ontgassingstanks getransporteerd, zodat waterstof door middel van geforceerde luchtverdunning via reserve-centrifugaalventilatoren tot 25% van LEL (1%) kan worden afgevoerd.

De oplossing wordt via doseerpompen vanuit de hypochloriettanks naar het doseerpunt getransporteerd.

De vorming van natriumhypochloriet in een elektrochemische cel is een mengsel van chemische en elektrochemische reacties.

ELEKTROCHEMISCHE

aan de anode 2 Cl^-→ CI₂+ 2e chloorgeneratie

aan de kathode 2 H₂O + 2e → H₂+ 20 uur^- waterstofgeneratie

CHEMISCHE

CI₂+ H₂0 → HOCI + H⁺+ CI^-

Over het geheel genomen kan het proces als volgt worden beschouwd:

NaCl + H₂0 → NaOCI + H₂

Er kunnen ook andere reacties plaatsvinden, maar in de praktijk worden de omstandigheden zo gekozen dat de effecten daarvan tot een minimum beperkt blijven.

Natriumhypochloriet behoort tot een groep chemicaliën met krachtige oxiderende eigenschappen, genaamd "actieve chloorverbindingen" (ook wel "beschikbaar chloor" genoemd). Deze verbindingen hebben vergelijkbare eigenschappen als chloor, maar zijn relatief veilig in gebruik. De term actief chloor verwijst naar het chloor dat vrijkomt door de werking van verdunde zuren in oplossing en wordt uitgedrukt als de hoeveelheid chloor met hetzelfde oxiderende vermogen als hypochloriet in oplossing.

YANTAI JIETONG Zeewaterelektrolysesystemen worden veel gebruikt in energiecentrales, schepen, vaartuigen, boorplatforms, enz. die zeewater als medium nodig hebben.